POLSKI ZWIĄZEK DZIAŁKOWCÓW OKRĘG PODKARPACKI

Okręg Podkarpacki PZD informuje, że z dniem 27 stycznia 2023r. weszły w życie zmiany w ustawie z dnia 16.04.2004r. o ochronie przyrody dotyczące wycinki drzew i krzewów ozdobnych na terenie ogrodów działkowych.

Zmiany przedstawiają się następująco:

1. Na usunięcie drzew (żywych i martwych) wymagane jest zezwolenie z urzędu miasta lub gminy, jeżeli ich obwód mierzony na wysokości 5 cm przekracza:

- 80 cm w przypadku: topoli, wierzb, klonu jesionolistnego i srebrzystego,

- 65 cm w przypadku: robinii akacjowej, kasztanowca zwyczajnego i platanu klonolistnego

- 50 cm w przypadku pozostałych gatunków drzew.

Na wycinkę drzew owocowych i ozdobnych rosnących na terenach ogólnych ROD rówież jest wymagane stosowne zezwolenie.

Jeżeli obwód pnia został przekroczony, wówczas należy zmierzyć obwód na wysokości 130cm,  wypelnić wniosek i złozyć go w stosownym urzędzie. Urząd Miasta przeprowadzi wizję w terenie i wyda lub nie, zezwolenie na wycinkę drzew lub krzewów. 

Wycinka drzew i krzewów ozdobnych jest możliwa od 16 października do ostatniego dnia lutego.

2. Wniosek o wycinkę drzew ozdobnych, których obwody pnia przekraczają w/w wymiary składają działkowcy - przy wycince drzew ozdobnych z działki lub zarząd ogrodu - przy wycince drzew ozdobnych i owocowych rosnących na terenach ogólnych ogrodu.

3. Dopuszcza się prowadzenie zabiegów pielęgnacyjnych w obrębie korony drzewa: usuwanie gałęzi obumarłych, nadłamanych lub wchodzących w kolizję z obiektami budowlanymi lub urządzeniami technicznymi; kształtowanie korony drzewa, którego wiek nie przekracza 10 lat; utrzymywanie formowanego kształtu korony drzewa. Można również skrócić o 30% koronę drzew.

Podania o wycinkę drzew i krzewów ozdobnych (jeżeli ich powierzchnia jednolita przekracza 25 m kwadratowych), należy składać do odpowiednich urzędów.

4. Wywroty i drzewa połamane usuwamy bez zezwolenia, ale należy powiadomić o wycince odpowiedni urząd i przechowywać dokumentację zdjęciową tych drzew przez 5 lat.

5. Samowolne usunięcie drzew i krzewów bez zezwolenia wójta, burmistrza lub prezydenta miasta - wiąże się z bardzo wysokimi karami finansowymi. Zwracamy się z prośbą do działkowców i do zarządów ROD o przestrzeganie przepisów ustawy o ochronie przyrody.

Przypominamy, że we wszystkich miastach obowiązuje całkowity zakaz palenia ognisk. Za łamanie przepisów prawa miejscowego grozi kara grzywny.

Wszystkie porażone przez choroby rośliny należy głęboko zakopać lub przeznaczyć na specjalny kompostownik.

JB

Na świecie żyje ponad 20 tysięcy rodzajów pszczół, z czego w Polsce 480. W tej grupie możemy wyróżnić owady społeczne jak pszczoły miodne i trzmiele oraz tzw. pszczoły samotnice. Wszystkie owady wiąże wspólny cel: zbieranie pyłku i nektaru a przez to zapylanie kwiatów. Pszczoły samotnice nie produkują miodu i nie żądlą, są zatem bezpieczne dla ludzi uczulonych na ich jad. 

Do pszczół samotnic zaliczmy murarkę ogrodową. Oblatuje ona ponad 150 gatunków roślin w tym wszystkie sadownicze, ale tylko w promieniu około 300 m od gniazda. Zimuje w stadium dorosłym, pojawia się na początku IV a lot kończy V/VI. Im szybciej zrobi się cieplej – powyżej 15°C tym szybciej wylecą murarki, ale wtedy szybciej zakończą swą pracę. Nie są agresywne ponieważ wiodą samotny tryb życia i nie są związane ze swym potomstwem. Zamieszkuje w łodygach trzciny pospolitej (średnica łodyg powyżej 6 mm), bambusa, bzu czarnego.

Gdy mamy ciepłą wiosnę, to pszczolinka ruda pojawia się pod koniec III, ale przy zimnej aurze lot przesuwa się nawet do maja. Pszczoła ta buduje głębokie gniazda sięgające do 50 cm w głąb ziemi. Często można spotkać charakterystyczne kopczyki w formie małych kraterów z otworem w środku. Zdarza się, że tworzy liczne kolonie. Oblatuje tylko około 30 gatunków roślin, w tym wszystkie sadownicze. Najczęściej można spotkać ją na berberysie.

Porobnica włochatka przy sprzyjającej pogodzie pojawią się w III. Oblatuje 150 gatunków roślin (w tym wszystkie uprawne) nawet przy temperaturze poniżej 10°C i w deszczu. Często jest mylona z trzmielem ze względu na swe rozmiary i silnie owłosione ciało. Porobnica gnieździ się w stromych niemal pionowych ścianach urwisk lub wąwozów.

Najpóźniej wylatuje miesiarka lucernówka, ponieważ zimuje w stadium larwy i wiosną potrzebuje wyższych temperatur do dokończenia rozwoju. Gniazduje w trzcinie (w cieńszych niż murarka łodygach) a buduje komory lęgowe z wycinanych żuwaczkami płatków kwiatów i liści. Skutecznie zapyla lucernę z którą nie mogła sobie poradzić pszczoła miodna.

Do owadów społecznych należą trzmiele. W Polsce występuje 29 gatunków trzmieli, choć najbardziej powszechne są tylko 3 gatunki. Owady te zimują w postaci zapłodnionych samic w opuszczonych norkach gryzoni, w kępach trawy, we mchu lub pod dachami altan. Ponieważ trzmiele muszą wychować potomstwo, na początku wiosny budują gniazda i zbierają pyłek oraz nektar, często zapylając więcej kwiatów niż pszczoła miodna. W koloniach trzmielowych, w dobrych warunkach, może znajdować się do 300 osobników, które niezmordowanie szukają pyłku do wykarmienia larw i tym samym zapylają nam rośliny.

Dlaczego giną owady zapylające?

Najważniejszą przyczyną jest chemizacja rolnictwa. Masowe stosowanie pestycydów zwalcza szkodniki ale i wszystkie owady pożyteczne. Coroczne wypalanie traw i nieużytków, ściernisk i poboczy dróg zabija zasiedlające te tereny owady, gryzonie, ptaki i płazy – naszych sprzymierzeńców. Poza tym spadek bioróżnorodności roślinnej znacząco wpływa na zmniejszenie się populacji zapylaczy. We wszystkich ogrodach i na wszystkich działkach powinno znaleźć się miejsce dla wielogatunkowych kwietnych grządek, w których owady znajdą źródło pyłku i nektaru dla swego potomstwa, przez co chętnie wrócą na nasze grządki.

Ekohotele – ratunek dla owadów zapylających.

Owady pożyteczne potrzebują schronienia przed deszczem, niską temperaturą i przed szerszeniami. Dlatego coraz częściej w ogrodach można spotkać drewniane, wyposażone w różne elementy budki dla owadów zapylających. Można je kupić ale i zrobić samemu w domu. Ważne jest, żeby takie hotele stawiać w zacisznych miejscach ale przy kwitnących roślinach. Poza tym, nie można zapomnieć o wykładaniu na murawę sterty kamieni lub suchych liści, żeby przyciągną jak najwięcej owadów zapylających.

Dla trzmieli należy przygotować domek z desek o wymiarach 10 – 15 cm i wypełnić suchą trawą lub mchem. Nie można zapomnieć o wywierceniu otworu o ø 15-20 mm. Całość należy przykryć daszkiem. Takie domki zawieszamy na drzewach lub altanach lub ustawiamy na ziemi, na stojakach.

Dla dzikich pszczół wybieramy cienkie pędy bambusa, bzu czarnego, maliny, forsycji lub trzciny pocięte na równe kawałki 20-25 cm, o średnicy 6,5-7,5 mm, ale wszystkie muszą być zakończone kolankiem (lub gliną w przypadku bambusa). Tak przygotowane pędy umieszczamy w plastikowej butelce, z której wcześniej odcinamy dno i szyjkę. Kilka takich butelek umieszczamy poziomo w skrzynce. Skrzynkę zabezpieczamy daszkiem i siatką – przed ptakami. Taki domek wstawiamy do ogrodu w pierwszej połowie IV. Można również nawiercić suchy pień  dębowy, bukowy lub jesionowy ale nie zaimpregnowany. Im grubszy pień i większa odległość otworów, tym większa izolacja od zimna. Głębokość otworów powinna być zróżnicowana 6-12 mm, a średnica 2-7 mm.

Dla złotooków trzeba przygotować miejsce na zimę. Późną jesienią, gdy temperatura spadnie poniżej 10°C dorosłe owady szykują się do snu zimowego. We IX trzeba ustawić małe drewniane skrzynki z suchymi liśćmi lub trawą i słomą, o wymiarach 25-35 cm, których przednie ściany mają niewielkie szpary. Z nastaniem mrozów skrzynki trzeba przenieść do pomieszczenia z temperaturą 5-8°C, a wiosną wystawiamy budki do ogrodu. Złotooki odwdzięczą się nam zjadając mszyce, czerwce, miodówki i larwy zwójek.

Podobny ekohotel zaparkował w ROD „Zalesie” w Rzeszowie. Działkowcy już odczuwają skutki pracy pożytecznych owadów. Dlatego zachęcamy wszystkich działkowców do stawiania małych hoteli dla zapylaczy – ich praca nam się opłaca!

zdj. internet

 JB

Efektywne mikroorganizmy – czym są?

Efektywne mikroorganizmy (EMy) to kompozycja ponad 80 szczepów mikroorganizmów pochodzących z zasobnej gleby z wyspy Okinawa (Japonia), oraz ze żwacza (jednego z żołądków) krów tam hodowanych, a także z mikroorganizmów występujących w tamtejszych mleczarniach. W skład tej kompozycji wchodzą min.: bakterie fofotropowe, promieniowce, bakterie kwasu mlekowego, drożdże i grzyby fermentujące, wyciągi z ziół. Są to substancje bezpieczne dla ludzi i zwierząt.

Gleba to nie tylko pył i ziarenka piasku, ale niezliczona ilość mikroorganizmów, które wzbogacają warstwę uprawną przede wszystkim w azot, poprawiają warunki rozwoju dla systemu korzeniowego rośliny, uruchamiają niedostępne składniki pokarmowe i zamieniają obumarłą materię w cenne związki próchnicze, czyli w humus.

Przenawożenie, wapnowanie i nieumiejętne stosowanie pestycydów oraz niewłaściwe lub źle wykonane zabiegi uprawne ograniczają występowanie pożytecznej mikroflory, co prowadzi do przemęczenia i wyjałowienia gleby. Skutkiem tego jest zmniejszenie plonów.  

Stosując EMy ratujemy glebę przed jej degradacją, ponieważ te mikroorganizmy umożliwiają naturalny rozkład materii organicznej i produkują substancje zapewniające im przetrwanie we wrogim środowisku. EMy wyciągają mikroelementy uwięzione w minerałach przekształcając je w formy przyswajalne dla roślin. Poza tym wytwarzają antyutleniacze, które uodparniają rośliny na warunki stresowe. Z powodzeniem stosuje się je w walce z parchem, szarą pleśnią czy zarazą na pomidorze. EMy stymulują detoksykację gleby z pozostałości pestycydów i metali ciężkich. Czysta gleba lepiej gromadzi wodę i składniki pokarmowe, ma lepszą zdolność przeciwdziałania niekorzystnym zmianom np. w odczynie gleby.

EMy stosujemy do podlewania lub opryskiwania gleby przed lub w trakcie uprawy roślin. Ważne jest, żeby temperatura otoczenia była wyższa niż 8°C ale nie przekraczała 40°C. Zawsze po wystąpieniu czynników stresujących dla roślin tj., grad, przymrozek, susza czy ulewa należy opryskać rośliny uprawne – szybciej się zregenerują.

Pamiętajmy, że EMy stosujemy przy wysokiej wilgotności powietrza, najlepiej w dzień pochmurny lub przy opadach deszczu. Woda nie może być chlorowana – powinna odstać 48 godzin w otwartym pojemniku. Nie mieszamy EMów z innymi substancjami, szczególnie z chemicznymi i zawsze używamy czystego opryskiwacza lub konewki.

 JB

Ptaki odławiają nadmiar owadów, zjadają jaja i larwy szkodników, mocno ograniczając ich liczebność. Dlatego koniecznie trzeba umieszczać na każdej działce na wiosnę budki lęgowe, a jesienią karmniki i systematycznie dokarmiać ptaki.

Pamiętajmy o tym, aby nie zaglądać do budek lęgowych, od momentu zasiedlenia ich przez ptaki, aż do ich wylotu. Gdy ptaki opuszczą budki możemy je wyczyścić, pozbędziemy się w ten sposób pasożytów bytujących w resztkach gniazd.

A jeżeli umieścimy na działce wysokie tyczki z poprzecznymi belkami, wówczas przylecą drapieżne ptaki i odłowią gryzonie. Pamiętajmy o tym, żeby nie straszyć i nie przeganiać ptaków, ponieważ są one naszymi sprzymierzeńczymi w walce ze szkodnikami.

Poniżej przedstawiamy galerię pożytecznych ptaków.

Muchołówka szara odżywia się łapanymi w locie motylami, muchami, komarami, guniakiem czerwczykiem i innymi owadami. Gniazda zakłada w odrostach pni i w półotwartych budkach lęgowych. Przylatuje pod koniec kwietnia lub w maju, a odlatuje pod koniec sierpnia.

Jaskółka dymkówka gniazda buduje blisko siedzib ludzkich, nawet w altanach. Żywi się komarami i muchami-dziennie przynosi nawet 400 sztuk owadów. Przylatuje w kwietniu a odlatuje w październiku.

Kopciuszek żywi się owadami i ich larwami ale potrafi łapać w locie również muchy. Zjada również małe ślimaki i dżdżownice. Gniazdo buduje w szczelinach budynku lub pod okapem dachu. Czasem zajmuje puste gniazda po innych ptakach. przylatuje w marcu a odlatuje w październiku.

Pójdżka zwyczajna mała sowa zjadająca dużo dużych owadów, pająki, myszy, norniki, małe ptaki i gady. Gniazduje w dziuplach i w skrzynkach lęgowych o długości 90 cm z otworem wlotowym o średnicy 7cm.

Pleszka buduje gniazda w dużych dziuplach z dużym wejściem lub w skrzynkach lęgowych. Pleszki żywią się owadami chwytanymi w locie, zbieranymi z pni, gałęzi i liści drzew. Przylatuje pod koniec marca, a odlatuje pod koniec października.

Pokrzewka ogrodowa buduje duże, nietrwałe gniazdo w gęstych i niskich krzewach. Żywi się owadami zbieranymi z liści i gałązek drzew i krzewów. Z zimowisk przylatuje do ogrodów w maju.

Rudzik gniazda zakłada na ziemi w zagłębieniach lub w otworach w murze. Żywi się owadami, pająkami i ślimakami. Przylatuje w marcu, a odlatuje we wrześniu.

Mazurek żywi się larwami zwójek i innych gąsienic, chrząszczami, owadami z rzędu prostoskrzydłych. Gniazdo zakłada w dziupli lub budce lęgowej. Zimą dokarmiamy te ptaki nasionami i jagodami.

Dzięcioł duży regularnie odwiedza działki a gnieździ się w samodzielnie wykutej dziupli w drzewach. Można go spotkać w cichych częściach ogrodu w starych drzewach. Żywi się kornikami, gąsienicami motyli, mszycami. Zimą zjada nasiona drzew iglastych i owoce.

Kos buduje gniazdo w żywopłotach, krzewach i na drzewach lub przy ziemi. Żywi się dżdżownicami, owadami żyjącymi w glebie, ślimakami, a zimą owocami.

Jerzyk nie buduje gniada lecz wykorzystuje wszystkie szczeliny i otwory w murach, do których co roku wraca. Żywi się owadami złowionymi w locie: muchami, komarami, meszkami. Potrafi złowić do 20 000 sztuk owadów w ciągu doby. Przylatuje w maju, a odlatuje w sierpniu.

Sikora bogatka gnieździ sie w dziuplach i budkach lęgowych. Zjada wszystkie stada owadów żyjących na liściach, gałęziach drzew iglastych i liściastych, w spękaniach kory. Zjada jaj motyli, much, chrząszczy i mszyce. Zimą dokarmiamy je ziarnem lub gotową karmą dla ptaków.

Sikora modraszka zakład agniazda w dziuplach lub budkach lęgowych o małym otworze wlotowym. Żywi się owadami i pająkami. Zimą dokarmiamy je ziarnem lub gotową karmą dla ptaków.

Sikora uboga gniazdo zakłada w dziuplach z wąskim otworem wlotowym i nisko nad ziemią. Żywi się jajami owadów, gąsienicami, pająkami. Zimą dokarmiamy je ziarnem lub gotową karmą dla ptaków.

Kwiczoł zakłada gniazda w rozwidlaniach gałęzi na wysokości 4-7m lub na budynkach. Żywi się owadami i ich larwami oraz dżdżownicami. U nas występuje przez cały rok.

Słowiki budują gniazda tuż nad ziemią lub na ziemi w zagłębieniu pod krzewem. Żywią się owadami zbieranymi z gleby. Przylatują w maju, a odlatują we wrześniu.

Zięba zakłada gniazda na drzewach, wysokich i gęstych krzewach. Żywi się owadami i ziarnami. Część ptaków zostaje u nas na zimę. Zięby przyatują w marcu, a odlatują we wrześniu.

Krogulec zamieszkuje skraje lasów w pobliżu pól z kępami drzew, ale coraz częściej jest spotykany w sąsiedztwie siedzib ludzkich. Można go spotkać w miastach przy stałych miejscach karmienia ptaków. Jest jedynym drapieżnym ptakiem, który poluje przy karminkach. Żywi się małymi ptakami.

Jastrząb zwyczajny zamieszkuje lasy, ale pojawia się w długie i mroźne zimy w granicach miast, gdzie jest łatwiej o pożywienie. A żywi się dużymi ptakami: jak gołębie, sierpówki i kawki.

Pustułka często zamieszkuje  w okolicach bezleśnych, rolnych i na terenach zurbanizowanych w centrach dużych miast na wysokich budynkach. Gnieździ się na obrzeżach większych drzewostanów, urwiskach kamieniołomów wśród skał i w centrach miast. Żerują na otwartych przestrzeniach z niską, kępowatą roślinnością, gdzie łatwo o małe ssaki, ale często można je spotkać polujące na małe ssaki w ogrodach działkowych.

zdj. internet

Wszystkie płazy występujące w Polsce są prawnie chronione. Dlatego nie wolno niszczyć ich siedzib, ani zabijać tych zwierząt. Są one bardzo pożyteczne, ponieważ mocno ograniczają liczebność szkodników zjadając je w różnych stadiach ich rozwoju.

Ropucha szara to największy płaz bezogonowy w Polsce. Prowadzi nocny tryb życia, a w dzień ukrywa się pod kamieniami lub  w szczelinach, norach kretów lub w swoich norkach. Żywi się szkodnikami: zjada m.in. turkucia podjadka, nagie ślimaki, larwy owadów, komary, małe gryzanie oraz dżdżownice i pszczoły. Ropucha szara budzi się w marcu a zapada w sen zimowy w listopadzie.

Ropucha zielona jest najbardziej odporna na szuszę i często zagląda do miast. Jest tak samo żarłoczna jak ropucha szara i żywi się tymi samymi owadami, co ona. Ropucha zielona budzi się w kwietniu, a zapada w stan hibernacji w listopadzie.

Ropucha paskówka jest najmniejszą z ropuch. Często występuje w gospodarstwach ogrodniczych i rolniczych. Żywi się owadami, ograniczając ich liczebność. Jest ciepłolubna i z godami czeka do czerwca.

Żaba trawna budzi się w marcu, po złożeniu jaj opuszcza wodę i do jesieni żyje na lądzie. Żywi się owadami: chrząszczami, muchówkami, pluskwiakami, żądłówkami, motylami, pajęczakami, wijami i ślimakami.

Żaba jeziorkowa

Żaba dalmatyńska

Żaba śmieszka

Żaba moczarowa

Żaba wodna

zdj. internet

Jaszczurki są aktywne w ciągu dnia, wygrzewają się na kamieniach w słońcu, a popołudniu polują w trawie na pająki, chrząszcze, muchy, motyle, ślimaki, dżdżownice, wije i stonogi.

Wszystkie występujące gatunki gadów w Polsce są prawnie chronione.

Jaszczurka żyworodna

Jaszczurka zwinka

Padalec to beznoga jaszczurka przypominająca węża. Zapada w zimowy sen w październiku, a budzi się pod koniec marca. Poluje nocą na nagie ślimaki, dżdżownice, wije i pająki.

Zaskroniec zwyczajny to duży ale niegroźny wąż. Jest aktywny za dnia, żywi się żabami i płazami. Zimuje w głębokich norach gryzoni.

zdj. internet

Małe ssaki zjadają ogromna ilość szkodników: chrząszczy, drobnych kręgowców, ślimaków a nawet padlinę i drobne gryzonie. Przedstawione poniżej ssaki są objęte prawną ochroną w Polsce.

Jeż zimuje w kompoście, w stertach liści i gałęzi. W sezonie chroni się w rozłożystych krzewach, gęstych żywopłotach i w norach pod korzeniami drzew.

Nietoperze zimują na strychach, w przewodach wentylacyjnych - w miejscach chłodnych i przewiewnych. Są nocnymi zwierzętami, w locie wyłapują duże chrząszcze tj. chrabąszcz majowy, guniak czerwczyk, sprężykowate, komary, pluskwiaki i komary. Żeby przyciągnąć nietoperze na działki trzeba zawieścić na wysokości powyżej 2,5m od strony południowej specjalne płaskie skrzynki. I założyć małe oczko wodne, z którego będą korzystać nietoperze.

Ryjówka jest zwierzęciem nocnym, zjada gąsienice i poczwarki wielu szkodników i młode myszy, ślimaki, turkucia podjadka. Zimą chowają się pod kamieniami, w spróchniałych pniach i pod liśćmi, nie zapadają w sen zimowy.

Łasica jest aktywna przez całą dobę i dlatego często pada ofiarą sów. Zjada drobne gryzonie tj. myszy, norniki i nornice.

Tchórz poluje na drobne owady, drobne gryzonie, płazy, jaszczurki a w sezonie zjada również owoce. Jest zwierzęciem nocnym, dzień przesypia w norkach opuszczonych przez inne zwierzęta.

zdj. internet

Po raz kolejny Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska (GDOŚ) przekazała do różnych instytucji ulotki zawierające Kodeks dobrych praktyk w ogrodnictwie wobec roślin inwazyjnych obcego pochodzenia. Każdy działkowicz zna uprawiane na działce rośliny, ale nie zawsze zdaje sobie sprawę z tego, że część z nich należy do roślin inwazyjnych, które wydostają się poza ogrodzenie ogrodu i ograniczają występowanie rodzimej flory.

Celem Kodeksu jest zapobieganie przedostawaniu się z ogrodów i terenów zieleni do środowiska przyrodniczego roślin należących do gatunków obcych.

Kodeks przeznaczony jest dla wszystkich osób uprawiających własne ogrody z roślinami ozdobnymi, owocowymi czy miododajnymi, którym bliska jest przyroda i które chciałyby się przyczynić do jej ochrony.

W Polsce występuje około 3500 gatunków roślin naczyniowych, z czego rośliny obcego pochodzenia stanowią aż 30%, a 1,5% gatunków stanowi zagrożenie dla polskiej flory. Często zdarza się, że przywozimy pamiątki z wakacji w postaci różnych „ładnych” roślin, których biologii nie znamy i rośliny szybko rozprzestrzeniają się. Część roślin przywędrowała do nas lata, a nawet stulecia temu, a teraz w ślad za nimi podążają szkodniki  które ciężko jest zwalczyć.

Dlaczego obce gatunki są niebezpieczne?

Niektóre rośliny nadmiernie i szybko rozrastają się opanowując coraz większe powierzchnie i wypierają rodzime gatunki roślin, np. w Karkonoszach i Beskidzie Śląskim rośnie naparstnica purpurowa, a Bieszczadzkim Parku Narodowym w okolicach Wołosatego rośnie rudbekia naga. W ten sposób ulegają przekształceniu kiedyś naturalne siedliska roślinne, co skutkuje ograniczaniem bazy pokarmowej dla zwierząt – łąki porastają nawłocie: kanadyjska, późna i wąskolistna oraz rdestowce. Niektóre rośliny inwazyjne stanowią poważne zagrożenie dla zdrowia ludzi i zwierząt, powodując alergie lub poparzenia – barszcz Sosnowskiego i Mantegazziego (kaukaski).

Do gatunków obcych należą min.: bożodrzew gruczołowaty, kolczurka klapowana (pnącze), rdestowiec czeski, sachaliński, trojeść amerykańska. W przypadku uprawy tych roślin należy zwracać uwagę, aby nie przedostały się za przysłowiowy płot.

Szczególną ostrożność podczas uprawy należy wykazać wobec: aronii śliwolistnej i Lamarca, astrów nowobelgijskich, wierzbolistnych, kolcozwoju pospolitego (jagoda goji), łubinu trwałego, robinii akacjowej (akacja), róży pomarszczonej, słonecznika bulwiastego (topinambur), sumaka octowca czy winobluszczu zaroślowego.

Pełną listę roślin uprawianych i uznawanych za inwazyjne, dla których zaleca się szczególne środki ostrożności można znaleźć pod adresem:

http://projekty.gdos.gov.pl/kdpo-lista-pozostalych-roslin-nalezacych-do-inwazyjnych-gatunkow-obcych


A jeśli mamy w ogrodzie rośliny inwazyjne?

Wszelkie odrosty korzeniowe należy niszczyć, podobnie należy czynić z przekwitłymi kwiatostanami. Zanim wysypią się nasiona należy zerwać kwiaty i zalać wrzątkiem aby zniszczyć nasiona. Można przefermentować kwiatostany i wyrzucić na kompost – wówczas szybciej się rozłożą. Pod żadnym pozorem nie wolno wyrzucać roślin za ogrodzenie albo do lasu!

Jako ogrodnicy możemy uprawiać rożne rośliny ale najlepiej rodzime gatunki, a rośliny inwazyjne należy ograniczyć do niezbędnego minimum. Pamiętajmy o tym, że odmiany botaniczne oraz formy geograficzne roślin inwazyjnych można uprawiać ale zawsze trzeba mieć na nie oko.
 

Więcej szczegółów na:

http://projekty.gdos.gov.pl/files/artykuly/36446/Rosliny_obcego_pochodzenia_w_PL_poprawione.pdf

Opracowano na podstawie Kodeksu dobrych praktyk w ogrodnictwie.

JB

 W dniu 19 lipca 2019 roku weszła w życie ustawa o zmianie ustawy o utrzymaniu porządku i czystości w gminach oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2019 poz. 1579), która wprowadziła obowiązek selektywnej zbiórki odpadów. 

Zgodnie z § 42 Regulaminu ROD każda działka musi być wyposażona w kompostownik. Kompostownik oraz zamknięte pojemniki z nawozami płynnymi należy umieszczać w zacienionej części działki, w miejscu mniej widocznym, w odległości co najmniej 1 metr od granicy działki. Działkowiec ma obowiązek kompostować odpady pochodzenia organicznego, a w szczególności pochodzące z działki części roślin.

Zgodnie z art.15 ustawy o ROD

pkt 1. Utrzymanie porządku i czystości w ROD należy do:

1) stowarzyszenia ogrodowego - w odniesieniu do terenu ogólnego;

2) działkowca - w odniesieniu do jego działki;

3) właściwej gminy - w odniesieniu do terenów przylegających do ROD, chyba że obowiązek ten na mocy przepisów szczególnych ciąży na osobach fizycznych, jednostkach organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej lub osobach prawnych innych niż stowarzyszenie ogrodowe.

2. Do stowarzyszenia ogrodowego należy zapewnienie zbierania odpadów komunalnych powstałych na terenie ROD.

Do  żółtego pojemnika wrzucamy plastik i metale:

•  plastikowe butelki po płynach, mydłach, żelach
•  plastikowe opakowania, reklamówki i worki foliowe
•  kartony po mleku, sokach i napojach
•  opakowania po środkach czystości, kosmetykach
•  aluminiowe puszki po napojach, konserwach
•  opakowania po jogurtach, margarynach, słodyczach
•  folię aluminiową, czystą folię opakowaniową
•  nakrętki, kapsle, zakrętki od słoików
•  skrzynki z tworzyw sztucznych i wiaderka
•  odpady wykonane z gumy i kauczuku
•  plastikowe koszyczki po owocach i innych produktach
•  złom żelazny i metale kolorowe, garnki, blachy do pieczenia

NIE WRZUCAMY:

•  butelek i pojemników z zawartością
•  plastikowych zabawek
•  opakowań po lekach i artykułach medycznych
•  opakowań po aerozolach
•  części samochodowych
•  zużytych baterii i akumulatorów
•  opakowań po farbach,olejach i lakierach
•  zużytego sprzętu elektronicznego i AGD
•  jednorazowych pieluch, art. higienicznych
•  tworzyw piankowych i styropianu budowlanego
•  odpadów budowlanych i rozbiórkowych
•  nie opróżnionych opakowań po lekach i farbach, lakierach i olejach.

Do niebieskiego pojemnika wrzucamy papier i makulaturę:

•  opakowania z kartonu, czyste pudełka po pizzy
•  torby i worki papierowe
•  papier pakowy, listowy, szkolny i zadrukowany
•  notesy, ulotki, zeszyty i książki
•  rurki po papierze toaletowym i ręcznikach
•  tektura, tektura falistą
•  kartony po jajkach
•  gazety, czasopisma i katalogi

NIE WRZUCAMY:

•  ręczników papierowych i artykułów higienicznych
•  papieru lakierowanego i powleczonego folią
•  papieru zatłuszczonego lub mocno zabrudzonego
•  kartonów po mleku i napojach
•  worków po nawozach i materiałach budowlanych
•  papieru samokopiującego, kalki, tapet
•  zatłuszczonych naczyń jednorazowych z papieru
•  tkanin, materiałów do szycia i ubrań

Do czarnego lub szarego pojemnika wrzucamy odpady zmieszane:

•  artykuły higieniczne i kosmetyczne
•  resztki jedzenia np: mięso, ryby, ości, kości
•  szkło ozdobne, talerze i kubki
•  zabrudzone woreczki foliowe i tłusty papier
•  obuwie i zniszczona odzież
•  rozbite szyby okienne i szkło żaroodporne

NIE WRZUCAMY:

•  zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego
•  baterii, akumulatorów
•  leków, termometrów rtęciowych, chemikaliów
•  zużytych opon i dywanów
•  odpadów niebezpiecznych
•  odpadów rozbiórkowych i budowlanych.